برای مسلمان‌های معتقد و بچه شیعه‏های دلسوخته می‌نویسم وگرنه با آنان که روز عاشورا آشوب می‌کنند و سنگ به نماز جماعت حسینی پرتاب می‌کنند و درست هنگام کشته شدن حسین علیه السلام، کف و سوت می‌زنند و هلهله می‌کنند کاری ندارم.. آنها که تکلیفشان روشن است.. هرچند در میان آنان هم کسانی هستند که احساسشان بر عقلشان غلبه دارد و اگر در محیطی دور از هیاهو و تاثیرات دیگران، کلاهشان را قاضی کنند می‌بینند که به بی‌راهه رفته‌اند..
برای کسانی می‌نویسم که آخرتشان را بیش از دنیایشان دوست دارند و حاضر نیستند دینشان را برای دنیای دیگران یا حتی دنیای خودشان بفروشند.. برای آنان که معتقدند روز قیامت برای اعمال و گفتارشان نیاز به حجت شرعی و دفاع قابل قبول دارند.. برای بچه مسلمان‏هایی می‏نویسم که به همه این حرف‏ها اعتقاد دارند، اما به خاطر علاقه به کشورشان و به خاطر اینکه ته دلشان دلخوری‌هایی دارند و نگرانی‌هایی.. انتقادهایی دارند و گلایه‌هایی.. گاهی از کوره درمی‏روند و اختلافات دوستانه و حتی دعواهای خانوادگی را با دشمنی و مخالفت قاطی می‏کنند..

علی علیه السلام انسان‌ها را سه دسته می‌داند:
1- عالم ربانی: یعنی عالمی که به مبانی دینی، حقایق امور، احکام الهی و تکالیف اجتماعی آشناست؛ قدرت تشخیص حق از باطل را دارد و برای شناخت سره از ناسره دارای ملاک و معیاری مشخص و ضابطه‏مند است. همین مسایل باعث می‏شود که رفتار و گفتارش بر مبنای حجت الهی و ملاک‌های شرعی استوار باشد.
2- متعلم علی سبیل نجات: یعنی کسی که برای شناخت حق از باطل، دنبال علم و آگاهی و قدرت تشخیص است؛ کسی که برای نجات از فتنه‏ها و نرفتن به راه باطل، دنبال افزایش آگاهی‌های دینی و وجدانی است و بی‌گدار، یعنی نفهمیده و نسنجیده، از روی احساسات و شنیده‌ها و حدسیات به آب نمی‌زند. به عبارت دیگر تا علم قابل اطمینان یا همان حجت شرعی نیافته به تایید یا تکذیب کسی یا چیزی نمی‌پردازد.
3- همج رعاء: یعنی حزب بادی‌هایی که از علم و دانش بهره‏ای ندارند.. بر اساس شایعه‌ها و موج‌ها به این سو و آن سو در حرکت‌اند، دنبال هر فریاد و صدای به ظاهر جذابی راه می‌افتند.. با کوچک‌ترین احساسات مثبت یا منفی مسیر عوض می‌کنند.. برای حرکت‌ها و حرف‌هایشان هیچ تکیه‌گاه محکم و قابل اعتمادی ندارند.. حدس و گمان و حب و بغض‌های ظاهری و بی دلیل، ملاک و معیار اصلی تصمیم‌گیری و حرکت آنان است.. گاهی روی نقطه‏ی صفر ایستاده‏اند و گاهی فراتر از نقطه‏ی صد.. 

مراقب باشیم از دسته‌ی سوم نباشیم که معمولا این گروه، مرکب خوبی برای سواری گرفتن دشمنان و بیگانگان و فتنه‌گران هستند.. کاش دوستانی که خیال می‌کنند خیلی می‌فهمند کمی قرآن می‌خواندند تا ملاک حق و باطل را بفهمند.. کاش کمی مبانی دینی را یاد می‌گرفتند تا دیدگاه اسلام را نسبت به مسایل بهتر می‏فهمیدند.. کاش احساسات و درک ظاهری از امور را کنار می‌گذاشتند و باور می‌کردند که فردای قیامت، هر اظهار نظر یا اقدامی که بدون حجت شرعی باشد مورد بازخواست و محاسبه قرار می‌گیرد.. کاش از خداوند متعال که شاهد و ناظر ظاهر و باطن ماست بیشتر می‏ترسیدیم..
از اصول دینی و اعتقادات اسلامی که بگذریم می‌دانیم که امنیت، نعمتی نیست که به این راحتی به دست بیاید.. کاش به عنوان یک ایرانی، قدر امنیت کشور را بدانیم و با تکیه بر شایعه‌ها و اظهار نظرهایی که تنها به سود دشمنان است زمینه را برای سلب امنیت مردم فراهم نکنیم.. کاش بدانیم که چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من..

متن حدیث: الناس ثلاثه.‌ فعالم ربانی؛ و متعلم علی سبیل نجاة؛ و همج رعاء اتباع کل ناعق، یمیلون مع کل ریح، لم یستضیئوا بنور العلم و لم یلجئوا الی رکن وثیق (نهج البلاغه، حکمت 147)